برگ درخت پسته از ۵ تا ۷ برگچه تشکیل شده است. ریشه درخت محوری و عمودی است و تا عمق بیشتر از دو متر در داخل خاک فرو می رود. تلقیح گلهای ماده بوسیله باد انجام می گیرد.
آب و هوای مطلوب پسته
درخت پسته به سرمای شدید زمستان و گرمای زیاد تابستان هر دو مقاوم است. درخت پسته با هوا و زمین مرطوب سازگاری ندارد رطوبت زیاد در زمین باعث تولید بیماری صمغ و پوسیدگی بقیه درخت می شود که به تدریج درخت را ضعیف و بالاخره خشک می کند. درخت پسته به کم آبی و خشکی مقاومت زیاد نشان می دهد. بطوری که درختان کهن را می توان بدون آبیاری به مدت خیلی طولانی (شاید چند سال) زنده نگاه داشت.
خاک مطلوب پسته
بهترین خاکها برای کاشت درخت پسته خاکهای سیمونی سبک یعنی شن و رس می باشد. در اراضی سبک مصرف کود برای برداشت رضایت بخش است ولی در اراضی رسی سنگین که رطوبت را به مقدار زیاد و برای مدتی طولانی در خود نگاه می دارد کاشت این گیاه نتیجه رضایت بخشی نمی دهد و مقدار محصول چندان قابل توجه نخواهد بود درخت پسته تا اندازه‌ای تحمل شوری خاک را می کند.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

کود
درخت پسته احتیاج به کود فراوان دارد و کود دامی به تنهایی نمی تواند رفع احتیاجات درخت پسته را از حیث مواد غذایی برای محصول زیاد بکند، لذا باید علاوه بر کود دامی از کودهای شیمیایی نیز استفاده کرد. کود دامی را پاییز به درخت می دهند و کود شیمیایی را دو دفعه یکی در اسفندماه و دیگری در خردادماه با خاک مخلوط می کنند.
ازدیاد درخت پسته و کاشت آن در باغ
از نظر گیاه شناسی درخت پسته را به دو طریق می توان تکثیر کرد یکی بوسیله خواباندن شاخه و دیگری بوسیله کاشت بذر. ولی در باغبانی و از نظر اقتصادی تنها راه ازدیاد درخت پسته کاشت بذر برای تهیه پایه و پیوند نهال حاصله با انواع مرغوب پسته می باشد.
آفات پسته در ایران
زنجرک پسته ایدیو سروس ستالی (آفت شیره)
پسیل پسته که به شیره خشک معروف است.
شپشک واوی پسته
لارو برگ خوار پسته
کرم ریشه پسته
سرشاخه خوار پسته
زنبورهای مغزخوار پسته
گونه های پسته
امروزه گونه های متنوعی از پسته در جهان کشت می شود از گونه های جنس (pistacia تنها)، (vera,p پسته اهلی)، (khinjuk چاتلانقوش، کسور، گلخونک یا خنجک) و (mutic.p بنه) در ایران تولید می شود چاتلانقوش و بنه پایه های مناسبی برای پیوند درختان پسته اهلی به شمار می روند.
Vera.p در بین گونه های فوق تنها درختی است که به صورت اهلی درآمده و نوع وحشی آن نیز در جنگلهای سرخس واقع در منطقه مرزی شمال شرقی کشور یافت می شود.
گیاه شناسی پسته
درخت پسته از ۹-۷ سالگی به بار می نشیند و می تواند دمای ۴۵ درجه بالای صفر و ۲۵ درجه زیر صفر را تحمل کند. این گیاه در برابر خشکی و کم آبی مقاوم نیز است. از میان گونه‌های مختلف پسته، تنها گونه های پسته اهلی، چاتلانقوش، گلخونک و بنه در ایران تولید می‌شود و مناطق اصلی کشت پسته در دامغان، کرمان، آذربایجان، قزوین، اردستان و رفسنجان متمرکز است.
برداشت پسته
فصل برداشت پسته (پسته چینی) از اوایل شهریور ماه آغاز می شود و تا اواخر مهر ادامه پیدا می کند. برداشت پسته با توجه به میزان و زمان آب خوردن درخت و رقم پسته و شرایط آب و هوایی متفاوت است.
علی رغم پیشرفتهای فراوان در صنعت علم و فناوری و وجود داشتن دستگاه های فراوان صنعتی در زمینه های آبیاری و نگهداری و فرآوری پسته، برداشت پسته همچنان با روش های کاملاً سنتی و توسط کارگران صورت می گیرد که باعث بالا رفتن هزینه ها در این بخش می شود.
عملیات فرآوری پسته
الف) پوست گیری
پوست گیری پسته در گذشته با دست انجام می شد و پوست نازک خارجی با دست از پوست درونی سخت جدا می گردد. در این روش پوست درونی پسته سفیدتر می ماند ولی به این دلیل که وقت زیادی صرف می شود مقرون به صرفه نیست امروزه پوست گیری پسته با ماشینهای بزرگ و کوچک و با ظرفیت های مختلف انجام می گیرد.
ب) پوک گیری
پسته های سبک و پوستهای همراه توسط دستگاهی به نام پوک گیر که بر اساس فشار هوا کار می کند جدا می گردند.
ج) گوگیری
در مناطق پسته خیز به پسته هایی که پوست آنها گرفته نشده است «گو» گفته می شود این عمل توسط دستگاهی به نام گوگیر صورت می گیرد.
د) حوض شناوری
هدف از این مرحله جداسازی پسته های نارس و آسیب دیده که وزن کمی دارند به کمک سیال می باشد.
ه) نم گیری
در نم گیری مقداری از رطوبت پسته و آبی که از مرحله آماده سازی همراه پسته است گرفته می شود.
و) سورت
قبل از ورود پسته به مرحله خشک کن آشغال های موجود، پسته ها بارنگهای نامناسب و یا پوست گیری نشده توسط کارگران جدا می شود.
ز) خشک کردن پسته
برای خشک کردن پسته از دستگاه های مختلف خشک کردن با هوای گرم استفاده می شود که امکان خشک کردن سریع و بدون آلودگی پسته را فراهم می کند. مدت زمان خشک کردن به درجه حرارت هوای گرم، سرعت ورود هوا و عمق انبارش بستگی دارد.
خواص مغز پسته
مغز پسته از نظر طب قدیم دارای طبیعت گرم و خشک است مقدار فراوان آهن موجود در مغز پسته و توانایی بدن برای جذب بالای آن باعث شده که پسته به ماده‌ای موثر برای درمان کم خونی (فقرآهن) معرفی شود در ضمن پسته حاوی مقداری پروتئین گیاهی، اسیدهای چرب ضروری، فیبر، روی، کلسیم، فسفر و ویتامین (ای) می باشد که همه این مواد برای سلامتی مفید است.
نحوه زندگی
نحوه زندگی مردم این منطقه تفاوت چندانی با دیگر مناطق ایران ندارد. آداب و رسوم جاری در این شهرستان نیز چندان تفاوتی با مرکز استان کرمان ندارد. به طور کلی آداب و رسوم رایج در این منطقه را به چند بخش می توان تقسیم کرد:
الف) مراسمی که جنبه دینی دارند، هر چند از دستوری دینی برنخاسته باشند.
ب) مراسم مربوط به تولد نوزاد
ج) مراسم مربوط به مرگ و میر
از جمله مراسم مربوط به دین «الله رمضونی» است و آن اینگونه است که در شب های احیا ماه رمضان مخصوصاً شب بیست و یکم کودکان هر محله جمع می شوند و به درخانه ها می روند و در صورت اجازه صاحب خانه، ابیاتی در مدح امام علی(ع) و… می خوانند و از صاحب خانه مبلغ اندکی پول دریافت می کنند.
از رسم های مربوط به تولد، برگزاری جشنی در پنجمین شب تولد نوزاد است که در اصطلاح به آن شب شیشه می گویند در این شب یک شیشه و نان روغن مالیده را روی پشت بام می‌گذارند و معتقدندد بدینوسیله نوزاد از هر گونه آسیبی در امان خواهد ماند.
مراسم ازدواج در این شهرستان مانند بیشتر مناطق فارسی زبان است. در شب عروسی، پدر عروس به داماد خود و سپس پدر داماد به عروس خود هدیه ای می دهد که در اصطلاح محلی به آن رونما می گویند. پختن آش در روز سوم پس از عروسی، در خانه عروس و داماد از مراسم مردم این منطقه است. در این روز همه کسانی که در جشن عروسی شرکت داشته اند هدیه هایی برای آن دو می آورند، پس از آن در هر شب ابتدا خانواده عروس و بعد خانواده داماد و سپس سایر خویشاوندان این خانواده تازه تشکیل شده را به خانه خود دعوت می کنند شام را در آنجا صرف می نمایند. به این رسم در اصطلاح «پاگشا» گفته می شود که کنایه از آغاز رفت و آمدهای خانوادگی است. البته پختن آش سه روز پس از رفتن مسافرت مانند رفتن عروس و داماد به ماه عسل نیز از دیگر آداب و رسوم این مردم است که در اصطلاح به آن «آش قفاپا» می گویند معمولاً پس از رفتن عروس از خانه پدر به خانه بخت، همسایگان و فامیل مادر عروس برای او هدیه ای می برند که در اصطلاح به ان «جاخالی با» می گویند.